Opublikowano: 23 lutego 2025
Ostatnia aktualizacja: 28 lutego 2025
Dyskryminacja w stosunku do osób z niepełnosprawnościami tylko i wyłącznie ze względu na ich stan zdrowia to ableizm. Bierze się z niewiedzy, a także obaw przed innością. Ten rodzaj dyskryminacji ma miejsce w różnych obszarach codziennego życia.
PROBLEMY OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI W EDUKACJI
Według opinii wielu ludzi, osoby z niepełnosprawnościami są mniej zdolne niż ich zdrowi rówieśnicy. Placówki edukacyjne mogą odmówić przyjęcia dziecka z niepełnosprawnościami z obawy przed kłopotami, obniżaniem poziomu klasy, czy realizacją innych potrzeb, wynikających ze specyfiki schorzenia. Zdarza się, że dziecku potrzebującemu dyrektorzy placówek odmawiają asystencji czy dodatkowych zajęć, ponieważ fundusze, które otrzymują, przeznaczyli na inny cel, niż powinni.
MAŁŻEŃSTWO A NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ
Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dają urzędnikom możliwość odmowy udzielenia ślubu w przypadku jeśli u małżonków występuje zaburzenie psychiczne lub niepełnosprawność intelektualna i oddania sprawy do sądu. Zaburzenia są różne i nie zawsze wyklucza to wstąpienie w związek małżeński. Ciężka niepełnosprawność fizyczna nie jest tożsama z występowaniem również intelektualnej. Takie praktyki to łamanie praw człowieka.
NISKIE ŚWIADCZENIA DLA OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI
Głodowe świadczenia mają się nijak to rzeczywistych kosztów zmagania się z niepełnosprawnością i ciężką chorobą. Zasiłek pielęgnacyjny: 215 złotych, świadczenie uzupełniające 500 złotych, świadczenie dopełniające razem z rentą socjalną 2520 złotych brutto, świadczenie pielęgnacyjne 3287 złotych, a świadczenie wspierające w zależności od
liczby uzyskanych punktów od 713 do 3919 złotych. Niestety każde z tych świadczeń jest obwarowane wieloma ograniczeniami i nie wszyscy potrzebujący je otrzymują. Życie osoby z niepełnosprawnościami jest bardzo kosztowne: leki, terapie, sprzęt medyczny, czy rehabilitacyjny. Poza tym trzeba normalnie żyć i płacić podstawowe rachunki. Co, biorąc pod uwagę problemy na rynku pracy osób z niepełnosprawnościami, oznacza biedę w wielu rodzinach, w których jest choć jedna osoba z niepełnosprawnością.
RYNEK PRACY A OSOBY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI
Ableizm jest widoczny w nieadekwatnych do stanu zdrowia propozycjach zawodowych, oszustwach finansowych firm zatrudniających osoby z niepełnosprawnościami czy wykorzystywaniu pracowników oraz niegodnym ich traktowaniu. Dziewczynie z zanikiem mięśni zaproponowano pracę na wysokościach, chłopaka z MPD zmuszono do załatwienia u lekarza medycyny pracy zaświadczenia o możliwości pracy w nadgodzinach, a inną odrzucono tylko za to, że musiała wymienić pieluchę w miejscu pracy. Jeśli osoby z niepełnosprawnościami mają do wyboru jakiekolwiek zatrudnienie, albo żadne – wiadomo, że wybiorą pracę, nawet za cenę znoszenia różnych niedogonień.
OPIEKA ZDROWOTNA WYKLUCZA OSOBY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI
Podczas wizyt lekarskich lekarze nie patrzą na osoby niepełnosprawne, ale na osoby im towarzyszące, z którymi rozmawiają, odbierając tym samym osobom niepełnosprawnym prawo do godności i szacunku. Podczas pobytu w szpitalu personel często traktuje osobę potrzebującą wsparcia w sposób przedmiotowy, pozbawiając jej na przykład możliwości dotarcia do toalety, w zamian proponując założenie pampersów. W Polsce nie ma dostosowanych gabinetów ginekologicznych, są za to pełne oburzenia i zdziwienia uwagi, że kobiety niepełnosprawne nie muszą być badane, bo i takie nie uprawiają seksu i nie mogą mieć dzieci.
Są osoby z niepełnosprawnościami, które nie mogą być leczone w standardowych gabinetach stomatologicznych, potrzebują wykwalifikowanego personelu i leczenia pod narkozą. Mam tu na myśli osoby z zespołem Downa, autyzmem, zanikiem mięśni i nie tylko. Niestety, gdy rodzice zwracają się o refundację do NFZ, słyszą, że leczenie nie potrzebne, przecież dziecko ma inne zęby jeszcze. Ignorując zupełnie fakt, że nieleczone uzębienie to ryzyko ciężkich chorób i powikłań.
BARIERY ARCHITEKTONICZNE
Otoczenie nie sprzyja udanemu życiu społecznemu osób z niepełnosprawnościami. Wokół pełno jest barier architektonicznych. Osoba z niepełnosprawnościami, która chce się przemieszczać środkami transportu publicznego, musi wszystko sprawdzać i zamawiać z wyprzedzeniem. Jadąc na wakacje, musi sprawdzić dostosowanie obiektu i miejscowych atrakcji. Chcąc pójść na koncert, film, sztukę czy imprezę, także. Ktoś powie, że można się nauczyć robić balans czy poprosić o pomoc…
DLACZEGO POLSKA WCIĄŻ JEST NIEDOSTĘPNA DLA OZN?
Ale czy tak to powinno wyglądać? Polska podpisała Konwencję ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami 6 września 2012 roku. Niestety mimo tego w praktyce niewiele się zmienia. Osoby z niepełnosprawnościami pokazuje się w mediach w dwojaki sposób: albo jako super bohatera, albo ciamajdę życiową. My ludzie z niepełnosprawnościami nie jesteśmy ani jednym, ani drugim. Żyjemy, jak najnormalniej umiemy, radząc sobie z tym co nas spotkało.
Ableizm jest zjawiskiem odczłowieczającym i niegodnym. Warto być uważnym na oznaki i reagować konkretnie, gdy zauważymy, że w naszym otoczeniu coś takiego ma miejsce. Niepełnosprawność, czy ciężka choroba może spotkać każdego z nas, a chcemy być traktowani dobrze i z szacunkiem.
