3 min read
Właścicielka marki odzieżowej Girls Watch Porn, sekspozytywna feministka i wielbicielka mody. Poprzez swoje działania, social media i akcje z lokalną społecznością promuje zdrowe podejście do tematu seksu oraz zachęca do rozmowy na temat seksualnej ekspresji kobiet. Paulina Kołaczek to jedna z osób, które znalazły się na liście 100 SEXEDPL i Forbes Women.
Skąd czerpałaś wiedzę o seksie i seksualności?
Ze szkoły! To może być zaskakujące, ale jest tu pewien „haczyk”, ponieważ nie wychowywałam się w Polsce, a w Hiszpanii, a tam edukacja seksualna miała (i pewnie ma się) dobrze. Życie tam sprawiło, że moje podejście do seksualności jest bardziej otwarte. 20 lat temu, przeprowadziłam się tam z rodzicami, mając niespełna 15 i przeżyłam pierwszy szok kulturowy. Jest to historia, którą opowiadałam już w kilku wywiadach, ale nie mogę jej tu nie przytoczyć. Pamiętam jeden z moich pierwszych apeli w hiszpańskim gimnazjum. Nie znałam jeszcze wtedy języka, ale dotyczył walki z AIDS. Po krótkiej pogadance rozdano nam prezerwatywy! Niektóre osoby brały je garściami. Ja jeszcze nieco zawstydzona „poczęstowałam się” jednym opakowanie. Dwa lata później to właśnie tych prezerwatyw użyłam podczas swojego pierwszego razu. Na szczęście! Bo jeśli bym ich nie miała to do zbliżenia zapewne i tak by doszło. Mam nawet zachowane opakowanie na pamiątkę.
Czy rodzice rozmawiali z Tobą o seksie? A może seks był tematem tabu?
Nie rozmawiali, ale też nie mam poczucia, że był tematem tabu. Rodzice nie zakrywali mi oczu kiedy na ekranie telewizora pojawiały się sceny seksu. Miałam książeczkę „My — Jak powstaje życie” (Marek Zdann, PZWL Wydawnictwo Lekarskie) – pozycja już dość przestarzała, ale były tam zdjęcia dorosłych, nagich ludzi oraz zdjęcie z porodu. Pamiętam też, jak mama pokazywała mi na moim kalendarzu z Barbie jak liczyć cykl menstruacyjny. Ten obraz jest mocno w mojej pamięci, bo pierwsza miesiączka była dla mnie traumatycznym przeżyciem.
Na WDŻ (jeszcze w polskiej szkole) ciągle powtarzano nam, że jak dostaniemy okres, to z dziecka stajemy się kobietą. Byłam przekonana, że w tym momencie moje dzieciństwo się kończy, że będę musiała pożegnać się ze wszystkimi lalkami i słodkimi ubraniami, bo nie jestem już dzieckiem, a kobiecie przecież nie wypada.
Dlaczego tak trudno jest rozmawiać w Polsce o seksualności?
Myślę, że składa się na to wiele czynników. Historia, kultura, no i oczywiście religia. Nie jestem wierząca, jak wielu moich znajomych, ale praktycznie każdy z nas uczęszczał na lekcję religii, przyjął pierwszą komunię, a nawet bierzmowanie. To wszystko nas kształtowało bez względu na nasze zaangażowanie. I dla wielu Polaków wiara wciąż jest istotnym elementem życia. W tym wszystkim pojawia się seks i jego intymność. Przekonanie, że jak do łóżka tylko z tą jedną osobą na całe życie, może nawet dopiero po ślubie. Później pod kołdrą ze zgaszonym światłem i w wiadomym celu, bo antykoncepcja to zło. Wstydzimy się, bo od najmłodszych lat słyszeliśmy, że wstydzić się trzeba.
W jakich tematach związanych z seksualnością nastolatki, ale i dorośli mają największe braki?
We wszystkim. Dosłownie. Zdarzyło mi się uczestniczyć w rozmowie, w której spora grupa, dorosłych i wyedukowanych osób zgodnie przyznała, że ich ulubiona „metoda antykoncepcji” to stosunek przerywany. Nie mogłam w to uwierzyć! A to dopiero wierzchołek góry lodowej.
W jaką wiedzę i umiejętności należy wyposażyć dziecko, żeby mogło świadomie przygotować się do rozpoczęcia życia seksualnego?
Nie mam własnych dzieci, a edukacja na moich profilach kierowana jest przede wszystkim do osób dorosłych, dlatego nie wiem, czy powinnam się wypowiadać, ale wydaje mi się, że warto zacząć od świadomej zgody. Tego, że w każdej sytuacji można powiedzieć „nie” i z drugiej strony, że każde „nie” należy respektować. Fajnie też jeśli dziecko ma poczucie, że o wszystko może zapytać bez wstydu swojego rodzica/opiekuna czy po prostu starszą zaufaną osobę.
Jakie zagrożenia i negatywne skutki wynikają z braku mądrej edukacji seksualnej?
Choroby weneryczne, niechciana ciąża, nadużycia, stygmatyzacja… brak edukacji seksualnej ma wpływ na tak wiele aspektów naszego życia, że dyskusja o tym czy w ogóle jest potrzebna wydaje się być absurdalna!
Czy marki powinny angażować się w działania na rzecz edukacji seksualnej?
Jestem jedną z tych marek, które się angażują, ale na pewno nie powiem, że każda powinna. Ważne, żeby robić to dobrze, a nie dlatego, że wydaje nam się, że tak teraz wypada. Edukacja seksualna to poważna sprawa i działania w tym temacie powinny być przemyślane i rzetelne. Nie jest to też proste pod względem wizerunkowym. Jeśli mamy coś zaczynać tylko po to, żeby wycofać się po pierwszych negatywnych komentarzach, których musimy się spodziewać to lepiej w ogóle nie zaczynać. To nie są działania marketingowe i każdy fałsz i próba zaistnienia na fali tego wciąż „kontrowersyjnego” tematu zostaną szybko zdemaskowane. Róbmy to co czujemy, że jest dla nas ważne i w co chcemy angażować się długofalowo.
