3 min read
Kiedy w przypadkowym towarzystwie zapytasz o to, kim jest drag queen, trzy wypowiedzi pojawią się obowiązkowo. “Chłop przebrany za babę”, “transseksualista” i „gej”. Mamy rację?
Jeśli czytasz ten tekst, to za chwilę – dzięki uprzejmości psychoterapeutów i psychoterapeutek z Centrum Terapii Haak. Dowiesz się, jak bardzo takie odpowiedzi fałszują rzeczywistość. Gotow_?
Oto 5 najważniejszych rzeczy, które musisz wiedzieć o dragu:
1. Czy bycie drag queen/king ma coś wspólnego z orientacją seksualną?
Nie! Nie jest to ani tożsamość płciowa, ani orientacja psychoseksualna, ani preferencja seksualna. Drag polega wyłącznie na występie artystycznym, a zatem nie ma związku ze stosunkiem seksualnym, ani z płcią.
Osoby zajmujące się dragiem mogą być równie dobrze aseksualne, jak i biseksualne. Cispłciowe, jak i transpłciowe. Draq służy zaprezentowaniu pewnej scenicznej persony, a nie tożsamości seksualnej!
Niemniej rzeczywiście wciąż może być tak, że dla wielu uciskanych osób, które wypierają swoją mniejszościową tożsamość, występ sceniczny może być jedynym sposobem na “poczucie się sobą”.
2. Na czym ma polegać to “czucie się sobą” w dragu?
Drag służy przekraczaniu barier płciowych. To umożliwienie osobom marginalizowanym prezentowania takiej ekspresji płciowej i seksualnej, na którą zazwyczaj nie ma społecznego przyzwolenia.
Mimo że najbardziej popularnymi postaciami w dragu są draq queens (czyli najczęściej cis mężczyzni, którzy odgrywają scenicznie postać kobiety), coraz częściej spotyka się także draq kings (sytuacja odwrotna) oraz female queens (kobiety, które odgrywają postaci kobiece). W mainstreamowym dragu pojawia się także coraz więcej przestrzeni dla osób niebinarnych – drag queer.
3. Czy można uznać, że bycie drag pozytywnie wpływa na psychikę osób, które przez większość życia bały się narazić na społeczny ostracyzm?
Tak. W przypadku tych osób przebranie się, charakteryzacja i makijaż często pozwalają na uwolnienie cech osobowości, które do tej pory były marginalizowane i chowane z powodu systemowej heteronormatywności i toksycznej męskości.
Osoba, która zajmuje się dragiem, może w bezpieczny sposób realizować swoje potrzeby. Dotyczące zarówno ekspresji, jak i ekscentryczności, a przy tym – jakże efektownie! – edukować społeczeństwo na temat różnorodności.
4. Jak dokonać „dragowego” coming-outu?
Niestety osoby zajmujące się dragiem wciąż są narażone na nieprzychylną opinię społeczeństwa. Musimy w związku z tym pamiętać, że nie każdy_a chce być wyoutowany_a. To tylko od danej osoby zależy, kiedy – i w jaki sposób – chce opowiedzieć o sobie światu.
Sama psychodeukacja jest jednak zawsze dobrym pomysłem! Jeżeli osoby, którym chcesz wyznać, czym się zajmujesz, nie są zaznajomione z tematem, warto podrzucić im jakieś artykuły, zaznajomić z kulturą dragu, włączyć odcinek “RuPaul Drag Race”.
Nie zawsze reakcja na coming out jest od razu pozytywna, trzeba o tym pamiętać i się na to przygotować. Nawet jeśli początki nie będą łatwe, prawdopodobnie upływ czasu pozwoli innym zrozumieć i zaakceptować to, jaką osobą jesteś.
5. Czy znajdą się jakieś rady dla rodziny/przyjaciół osoby, która zajmuje się dragiem?
Często rodzina i przyjaciele_przyjaciółki osób uprawiających drag niepokoją się o nich, niekoniecznie z powodu złych intencji, ale z troski i lęku. Nie ma w tym nic dziwnego. Każdy odcień różnorodności czy inności budzi niestety pewne obawy, często związane z uprzedzeniami wciąż żywymi u osób ze starszego pokolenia i o mniejszej świadomości społecznej.
Pamiętajmy jednak, że jako społeczeństwo mamy coraz większą wiedzę dotyczącą m.in. orientacji seksualnej, tożsamości płciowej czy właśnie dragu. Złota rada jest prosta: staraj się nie zaszczepiać lęku bliskiej cii osobie, tylko akceptuj ją taką, jaka jest i wspieraj, gdy środowisko zawodzi. Uwierz, to pomoże także i tobie!
NA PYTANIA ODPOWIADALI SPECJALIŚCI I SPECJALISTKI Z CENTRUM PSYCHOTERAPII HAAK.
