3 min read
Ciche godziny, które czasem przechodzą w ciche dni to forma manipulacji, która polega na wykorzystaniu milczenia jako broni do kontrolowania lub ukarania osoby partnerskiej. Tzw. ciche dni mają na celu wywołanie określonej reakcji, czy zachowania. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że karanie milczeniem może być jedną z form przemocy niefizycznej.
NA CZYM POLEGA KARANIE MILCZENIEM
Ignorowanie, nieodpowiadanie na wiadomości, uporczywe milczenie bez wyraźnej przyczyny, traktowanie drugiej osoby jak powietrze lub przedmiot – karanie milczeniem może mieć miejsce w związkach romantycznych, ale także w innych relacjach (rodzic-dziecko, przyjaciele, współpracownik). Takie zachowanie może być chwilową reakcją na sytuację, w której jedna osoba czuje się zła, sfrustrowana lub zbyt przytłoczona, by poradzić sobie z problemem.
Karanie milczeniem, które może wywoływać u drugiej osoby niepokój, poczucie winy i dezorientację, jest także często wykorzystywane jako sposób na wywieranie wpływu lub utrzymanie kontroli w związku.
Chociaż karanie milczeniem bywa oznaką niedojrzałości, może być również celową i skalkulowaną taktyką stosowaną w celu manipulowania innymi. Jest to zachowanie, które może mieć negatywny wpływ na relacje, komunikację i poczucie własnej wartości.
KIEDY KARANIE MILCZENIEM STAJE SIĘ ZACHOWANIEM PRZEMOCOWYM
Czasami milczenie może być najlepszym sposobem pozwalającym na uniknięcie powiedzenia czegoś, czego później można żałować. Czasami milczymy, ponieważ nie wiemy, jak wyrazić, to co czujemy lub jesteśmy zbyt przytłoczeni emocjami.
Jednak niektóre osoby wykorzystują milczenie jako narzędzie do wywierania wpływu lub tworzenia emocjonalnego dystansu. Jeśli jesteś odbiorcą tego zachowania, możesz czuć się zdezorientowana_y i nieważna_y. Trudno jest żyć w ten sposób, więc możesz ulec pokusie zrobienia wszystkiego, co w twojej mocy, aby wrócić do łask. Często czujesz się zmuszona_y do wypowiedzenia słowa „przepraszam” czy wręcz błagania o uwagę, chociaż wiesz, że nie zrobiłaś_eś nic złego.
Karanie milczeniem jest zachowaniem przemocowym, gdy:
Występuje często i trwa przez dłuższy czas.
Jego celem jest chęć ukarania osoby partnerskiej, a nie potrzeba ochłonięcia.
Kończy się tylko wtedy, gdy przepraszasz, błagasz lub ulegasz żądaniom.
Zmieniasz swoje zachowanie, aby uniknąć cichych dni.
JAK PORADZIĆ SOBIE Z KARANIEM MILCZENIEM?
Jeśli takie zachowanie nie zdarza się regularnie, delikatna próba rozpoczęcia rozmowy może być dobrym sposobem na przerwanie milczenia. Być może Twoja osoba partnerska cierpi i nie potrafi poradzić sobie z emocjami. Spokojnie powiedz, że zauważyłaś_eś jej milczenie i chcesz zrozumieć, dlaczego tak się dzieje. Podkreśl, że chcesz rozwiązać tę sytuację. Chociaż to nie twoja wina, że ktoś inny postanowił ukarać Cię milczeniem, przeproś, jeśli faktycznie zrobiłaś_eś coś złego. Jeśli druga strona nie jest gotowa, by przerwać milczenie, powiedz, że rozumiesz, że może potrzebować trochę czasu w samotności.
Powiedz, że takie zachowanie Cię boli, że czujesz się sfrustrowana_y i samotna_y. Wyjaśnij, że nie chcesz rozwiązywać problemów w ten sposób.
Karanie milczeniem może być formą przemocy niefizycznej, której celem jest kontrolowanie Twojego zachowania. W takich przypadkach osoba, która stosuje przemoc, chce, abyś poczuł_a się na tyle źle, aż wykonasz pierwszy ruch i ulegniesz jej żądaniom. Zamiast tego zajmij się swoimi sprawami i postaraj się zachowywać tak, jakby ci to nie przeszkadzało. To może być trudne, dlatego spróbuj odwrócić uwagę od swoich myśli, spotykając się z bliską osobą lub skupiając się na czynnościach, które sprawiają Ci radość. Pokaż, że karanie milczeniem nie jest sposobem na uzyskanie od Ciebie tego, czego chce druga strona.
Kiedy karanie milczeniem regularnie się powtarza, ale uważasz, że związek warto ratować:
Ustal granice dotyczące zachowań, których nie będziesz akceptować.
Określ dokładnie, co się stanie, jeśli ustalone przez Ciebie granice zostaną przekroczone.
Zaproponuj spotkanie (indywidualne albo w parze) z terapeutą_ką, na którym popracujecie nad związkiem i komunikacją.
W JAKI SPOSÓB NIE REAGOWAĆ NA KARANIE MILCZENIEM?
Reagowanie gniewem (może eskalować sytuację).
Błaganie o rozmowę (zachęca do takiego zachowania).
Przepraszanie tylko po to, by przerwać milczenie, nawet jeśli nie zrobiłaś_eś nic złego.
Branie tego do siebie (nie ponosisz winy za to, jak inni cię traktują).
Grożenie zakończeniem związku, chyba że jesteś na to przygotowana_y.
JAK KARANIE MILCZENIEM WPŁYWA NA RELACJĘ I ZDROWIE PSYCHICZNE
Karanie milczenie sprawia, że czujesz się samotna_y, odrzucona_y, sfrustrowana_y i przygnębiona_y. Jeśli takie zachowanie często się powtarza, może to prowadzić do obniżenia poczucia własnej wartości, ciągłego poczucia winy, przygnębienia i depresji. Czasami jedynym wyjściem jest zakończenie takiego związku.
Jeśli uważasz, że doświadczasz przemocy emocjonalnej, nie musisz się godzić na takie traktowanie. Pamiętaj, że to nie twoja wina. Nie jesteś odpowiedzialna_y za zachowanie przemocowej osoby, bez względu na to, co Ci mówi. Jeśli ta osoba naprawdę chce się zmienić, pójdzie na terapię.
Musisz zadbać o własne potrzeby emocjonalne, co może obejmować zakończenie związku. Ważne jest, aby nie pozostawać z tym samemu. W celu uzyskania wsparcia możesz skontaktować się z naszymi ekspertami z Antyprzemocowej Linii Pomocy.
